Opgetekend: Liesbeth van Boxtel
Human Interest“Liesbeth, weet jij misschien kandidaten uit Aarle-Rixtel die in ‘opgetekend’ kunnen?” Hiermee stapt DeMooiLaarbeekKrant op de actieve Aarlese af, om uiteindelijk haar eigen bijzondere verhaal te gebruiken. Geboren en getogen op de Oliemolen, net over de Zuid-Willemsvaart richting Bakel, is Liesbeth een Aarlese in hart en nieren. Enthousiast laat ze haar huis, een deel van de voormalige watermolen, zien waar ook haar oma woonde. “Ik ben in mijn leven drie keer verhuisd”, lacht ze. “Steeds in dit gebied.” Ze vindt het een voorrecht om in een dorp op te groeien en te wonen. De plekken waar ze zelf als kind in het gras lag werden de plekken van haar kinderen en haar kleinkinderen. Al trekt Liesbeth met haar 45 jaar oude camper de wereld rond om te genieten en foto’s te maken, in Aarle is ze thuis.
“Met het maken van foto’s leg je momenten vast die je geheugen triggeren”, legt Liesbeth uit. “Je plakt als het ware momenten vast. Fotograferen zit een beetje in de familie. Mijn moeder maakte al foto’s van ons gezin met een kodak boxje. Op onze controle app ‘oma’s gordijnen’ opent de 86 jarige, ‘s morgens vaak met foto’s die ze met haar telefoon maakt.”
Liesbeth maakte kennis met fotografie tijdens het Cultureel Jeugdfestival in zaal Lambooy. Uit workshops die plaatsvonden, koos zij fotografie bij Jan Otten. De fotovakschool (die ze niet af maakte) schoolde haar analoog. “De tijd van tien foto’s op een 120 spoel en een toestel dat je goed moest instellen”, vertelt Liesbeth. “Fotograferen was gecompliceerder. De persoon achter de camera deed en doet er toe.”
Samen met partner Otto trok ze achterop de motor door India. Met camera in de aanslag over de hoogst te berijden pas in de Himalaya legde ze haar blik op de wereld vast. Omstandigheden kun je niet veranderen, maar de beleving ervan wel. Een vies kindje dat in de sloppenwijk met afval in modder speelt is ook gewoon een blij spelend kind. Hij heeft geen perfect speelgoed nodig. We kijken soms te veel met Westerse ogen.
In Aarle-Rixtel kennen dorpsgenoten haar misschien van optredens met carnaval, als lid van Cabaretgroep ‘Het mag geen naam hebben’ of vroeger werkzaam in de fotozaak van Henk Kweens. “Het (vrijwilligers)werk waar ik het meest trots op ben zullen weinig mensen zien”, zegt Liesbeth. “Foto’s maken voor stichting Make a Memory.” Deze stichting fotografeert op verzoek van ouders en via bemiddeling van zorgprofessionals ernstig zieke, terminale en overleden kinderen in de leeftijd van 23 weken (zwangerschap) tot en met zeventien jaar. “35 jaar geleden is ons eerste kindje Roel, na een voldragen zwangerschap, stil geboren. Medisch personeel deed toen wat ze dachten dat goed was. Wij lieten het over ons heen komen. Gevolg is dat ik slechts een heel slecht polaroidje heb, gemaakt door een zorgmedewerker. Dat kan tegenwoordig beter. Make a Memory biedt ouders en families hulp met maken van mooie foto’s. Deze kunnen van onschatbare waarde zijn in het verwerkingsproces.”
Liesbeth is inmiddels twee volwassen zonen, twee schoondochters en drie kleinkinderen verder en alle pijn en verdriet om de dood van haar eerstgeborene zijn doorvoelt, geplaatst en verdwenen. Rest alleen nog liefdevolle gedachten als ze aan Roel denkt. Alleen de liefde is gebleven en dat verdiende hij. In liefde voor altijd in haar geborgen.
